75. rocznica utworzenia Polskiego Państwa Podziemnego

Tajne struktury wojskowe i cywilne, podległe rządowi RP na uchodźstwie, nie miały odpowiednika w żadnym innym kraju. Zgodnie z zaleceniami władz naczelnych w Londynie, Komenda Główna Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) oraz Delegatura prowadziły na szeroką skalę działalność konspiracyjną, mającą na celu podjęcie w przyszłości działań zbrojnych oraz organizowanie życia Polaków pod okupacją. Przez cały okres okupacji Polacy prowadzili walkę będącą odpowiedzią na represje stosowane przez okupantów wobec ziem polskich. Głównie zajmowały się tym organizacje bojowe Armia Krajowa, Bataliony Chłopskie, Gwardia i Armia Ludowa, oraz inne. Ruch oporu w okupowanej Polsce obejmował prawie wszystkie dziedziny życia. Dlatego tajne struktury podporządkowane rządowi emigracyjnemu nazywano po wojnie Polskim Państwem Podziemnym. Drugiego takiego państwa nie było w całej Europie. Po upadku powstania warszawskiego stolicą Polskiego Państwa Podziemnego została Częstochowa.

Świat nie zna jeszcze ogromu ofiar poniesionych przez Polskę w tej walce. Doszczętne zniszczenie stolicy, 5 milionów pomordowanych w obozach, kilka milionów „żywych trupów”, zrujnowanych psychicznie i fizycznie, miliony wywiezionych w głąb Rosji i rozproszonych po świecie, bezprzykładne spustoszenie gospodarcze – oto wkład Polski do tej wojny, przewyższający to, co złożyły na ołtarzu wspólnej sprawy wszystkie inne narody demokratyczne.
Polska ma zatem niezaprzeczalne prawo do szacunku i pomocy całej ludzkości cywilizowanej, stała się bowiem symbolem wierności sojuszom, bezkompromisowości i walczącej demokracji.

Testament Polski Walczącej, 1 lipca 1945 r.

Zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej Instytutu Pamięci Narodowej